آزیترومایسین (به انگلیسی: Azithromycin) نوعی آنتی‌بیوتیک از گروه ماکرولیدها است که برای درمان برخی از عفونت‌های باکتریایی مثل عفونت گوش میانی، گلودرد استرپتوکوکی، سینه‌پهلو، اسهال مسافران و برخی دیگر از التهاب‌های معدی‌روده‌ای به کار می‌رود. این آنتی‌بیوتیک همچنین برای موارد دیگری مانند بیماری‌های آمیزشی مثال عفونت کلامیدیا و سوزاک تجویز میشود. مواردی از استفاده آن برای مالاریا نیز مشاهده شده‌است. این دارو از طریق دهانی یا تزریق وریدی روزی یک‌ی‌شود. آزیترومایسن در ۱۹۸۱ توسط گروهی از داروسازان کروات کشف شد. این دارو از اریترومایسین مشتق شده و هم‌اکنون از پرمصرف‌ترین آنتی‌بیوتیک‌های دنیا است. فرمول شیمیایی آن C38H72N2O12 است. در این مطلب از سایت جسارت در مورد عوارض و موارد مصرف قرص آزیترومایسین 500 و 250 برای جوش صورت در بارداری صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
عفونت گوش میانی شایعترین بیماری دوران کودکی و یکی از اصلی‌ترین علل مراجعه خانواده به پزشک است. طبق آمارهای موجود، میزان مراجعه به پزشکان برای تشخیص عفونت گوش، از ۱۰ میلیون ویزیت در سال ۱۹۷۵به ۲۵ میلیون ویزیت در سال ۱۹۹۰ میلادی افزایش یافته‌است. علت این افزایش را علاوه بر پیشرفت تکنیک‌های تشخیصی، به افزایش شیوع این بیماری نیز نسبت می‌دهند. بیشترین میزان مراجعه به پزشکان، مربوط به کودکان زیر ۲ سال است. از آنجایی که این بیماری عموماً در سنین بسیار پایین رخ می‌دهد، بنابراین معمولاً والدین اولین کسانی هستند که از وجود آن نگران می‌شوند. البته به دلیل علایم متغیری که در این بیماری دیده میشود، برخی اوقات شناسایی آن توسط والدین دشوار است. کودکانی که قادر به تکلم نیستند، دایماً بی قراری کرده و نمی‌توانند محل وجود درد را نشان دهند. به نظر می‌رسد که ۲۵ الی ۴۰ درصد تمامی عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی(URI) در کودکان زیر ۳ سال، مرتبط با اتیت میانی حاد باشد. برخی والدین تصور می‌کنند که کشیدن گوش” (Ear Pulling)، علامتی مطمئن برای وجود عفونت گوش است، در حالی که مطالعات نشان می‌دهد کشیدن گوش در غیاب علایم دیگر، معمولاً ارتباطی با عفونت ندارد.
عوارض جانبی احتمالی آزیترومایسین اسهال، دردهای شکمی، تهوع و استفراغ، زخم‌های دهانی یا زبان، خارش یا ترشح واژن، پلاک‌های سفید در دندان یا روی زبان، تب،خواب‌های پریشان، بی اشتهایی، افسردگی، حواس پرتی، درد مفصلی(آرترالژی) یا بثورات جلدی.
معمولاً بیماری به واسطه وجود علایمی مانند فشار منفی در گوش میانی و مایع در گوش شناسایی میشود و علامت یا نشانه سیستماتیک دیگری مبنی بر عفونت وجود ندارد. کم شنوایی انتقالی در حد ملایم تا متوسط ایجاد میشود و اگر در مراحل ابتدایی، عفونت درمان نشود، می‌تواند به شکل مشکلی شدید و پیچیده بروز کند. علایم اختصاصی که عموماً مرتبط با عفونت‌های فعال هستند عبارتند از: درد گوش مالیدن یا کشیدن گوش ترشح از گوش کم شنوایی اختلال تعادل علایم سیستمیک اتیت میانی: تب بد خلقی خواب بی قرار تحریک پذیری ناخوشی
این دارو در گروه B قرار دارد و عوارض مصرف آن در دوران بارداری بر روی جنین به صورت کامل مشخص نیست . مصرف این دارو در دوران حاملگی باید با تجویز پزشک باشد . برخی از پزشکان معتقد هستند مصرف این دارو در دوران بارداری باعث تغییر رنگ دندان جنین تا آخر عمر خواهد شد .
اصلی‌ترین عامل ابتلا به عفونت گوش میانی، اختلال عملکرد شیپور استاش است. وظایف شیپور استاش عبارتند از: محافظت از گوش در برابر ورود میکروب‌ها تخلیه ترشحات گوش میانی متعادل سازی فشار هوا بین فضای گوش میانی و نازوفارنکس شیپور استاش در کودکان کوتاه (تقریباً ۱۸ سانتی متر) و افقی (زاویه ۱۰ درجه نسبت به افق) بوده و از بافت غضروفی نرم تشکیل شده‌است در حالی که شیپور استاش بزرگسالان مایل (عمودی تر از کودکان، با زاویه ۴۵ درجه نسبت به سطح افق) است. این شکل قرارگیری در بزرگسالان، محافظت بیشتری از گوش میانی فراهم می‌کند اما افقی قرار گرفتن آن در کودکان، موجب میشود تا باکتری‌های موجود در نازوفارنکس، به آسانی وارد فضای گوش میانی شوند. شایعترین عوامل عفونی ابتلا به عفونت گوش میانی عبارتند از: استرپتوکو پنومونیا هموفیلوس آنفلوآنزا موراکسلا کاتارالیس
درباره این سایت